Meta: Pirated Adult Filmdownloads waren voor “persoonlijk gebruik,” geen AI-training

Meta (het moederbedrijf van Facebook, Instagram en WhatsApp) heeft een Amerikaanse federale rechter verzocht de civiele zaak van pornoproductiemaatschappij Strike 3 Holdings te seponeren. Strike 3 beschuldigt Meta ervan sinds 2018 duizenden van hun commerciële pornofilms via het peer-to-peer-protocol BitTorrent te hebben gedownload en ook weer te hebben aangeboden (seeden), en stelt dat Meta die bestanden doelbewust heeft verzameld om er generatieve AI-video­modellen mee te trainen. Meta ontkent dat de downloads deel uitmaakten van een data-verzamelingscampagne voor AI-training en zegt dat het om beperkte, persoonlijke downloads op bedrijfsnetwerken ging.

De omvang van de aantijgingen door Strike 3 is groot: in de klacht staat dat Meta naar verluidt ten minste 2.396 titels van Strike 3 heeft gedownload. De aanklagers schetsen een patroon waarin bestanden niet alleen zijn gedownload maar ook beschikbaar zijn gehouden (seeden), wat volgens hen wijst op een gestructureerde poging om snel en efficiënt grote hoeveelheden materiaal binnen te halen — precies wat volgens de eisers nodig is om multimodale AI-video-modellen te trainen. Strike 3 heeft in de klacht technische bewijzen aangevoerd, zoals IP-adressen, netwerklogs en packet captures, waarmee zij willen aantonen dat de downloads van infrastructuur horen die aan Meta toebehoort.

Meta vloeit een tegeneis in: in een verzoek tot afwijzing stelt het bedrijf dat de gedetecteerde “sporadische downloads” eerder lijken op privé, persoonlijk gebruik dan op een gecoördineerde datacollectie-operatie. Als argument voert Meta twee kernelementen aan. Ten eerste zouden de downloads zijn begonnen in 2018 — dus jaren vóór de omvangrijke publieke inzet van nieuwe AI-videoonderzoeken die Meta expliciet in 2022 is gaan intensiveren — en dus (zo redeneert Meta) niet bedoeld zijn voor latere grootschalige AI-training. Ten tweede benadrukt Meta dat het aantal incidenten gering zou zijn: ruwweg tweeëntwintig downloads per jaar, verspreid over “enkele dozijnen” IP-adressen die aan het bedrijf toebehoren, wat volgens Meta niet strookt met wat nodig is om terabytes aan materiaal te verzamelen. Op basis hiervan vraagt Meta de rechter de zaak af te wijzen omdat de klacht onvoldoende feitelijke grondslagen bevat om door te procederen.

Strike 3 trekt een ander beeld en nuanceert waarom de aantallen en het seeden wél zorgelijk zouden zijn. Volgens de aanklagers wijzen directe seeding-patronen, moment-aan-moment overlaps met nieuwe releases en de schaal (duizenden titels) op een doelbewuste werkwijze die verder gaat dan incidenteel privégebruik. Daarnaast claimt Strike 3 dat het seeden niet alleen technische schade toebrengt maar ook wettelijke en commerciële gevolgen kan hebben (zoals verspreiding buiten leeftijdsbeperkingen of het ondermijnen van de distributieketen), en dat mogelijke schadeposten substantieel zijn — media en juridische analyses noemen potentieel schadebedragen in de orde van enkele honderden miljoenen dollars als de volledige vorderingen worden toegewezen.

Juridisch draait de procedure op meerdere cruciale vragen die ook in andere AI-gerelateerde auteursrechtsschikkingen spelen: (1) hebben de eisers voldoende feitelijke en technische bewijsstukken om de vermeende inbreuken concreet aan Meta toe te rekenen (zijn de logs, IP-toewijzingen en packet captures overtuigend en juridisch toereikend)? (2) is wat er gebeurde — als het inderdaad gebeurde — te kwalificeren als gewone auteursrechtinbreuk, of zijn er verdedigingslijnen mogelijk zoals incidenteel privégebruik of verwerking in het kader van (eventuele) fair use-argumenten bij AI-training? en (3) welk bewijsniveau is vereist om discovery (verdere bewijsvergaring) tegen een bedrijf als Meta open te breken? In eerdere, soortgelijke zaken rond AI-training en gepubliceerde datasets hebben Amerikaanse rechters zorgvuldig gekeken naar hoe data verzameld werd en of er intentie was tot commerciële herdistributie van auteursrechtelijk beschermde werken.

Wat praktisch en procedureel nu gebeurt: Meta heeft formeel om afwijzing (dismissal) gevraagd; dat verzet leidt tot een fase waarin de rechter beoordeelt of de aangeklaagde feiten, zoals door Strike 3 geschetst, voldoende zijn om de zaak door te laten gaan en/of om uitgebreide discovery tegen Meta toe te staan. Als de rechter de zaak niet onmiddellijk afwijst, volgt meestal een periode van bewijsvergaring (documenten, logs, technische forensische analyses) waarin beide partijen elkaar verzoeken om interne gegevens — en dat is het punt waarop veel zaken over datacollectie en AI feitelijk worden gewonnen of verloren.

Belang en bredere context: deze rechtszaak past in een snelgroeiende reeks zaken die juridische grenzen van AI-training en het gebruik van door derden gemaakte content testen. Techbedrijven verdedigen zich vaak met beweringen dat zij datasets op legale gronden verwerven of dat gebruik onder bepaalde juridische doctrines valt, terwijl rechters en cultuurproducenten zoeken naar waar de balans ligt tussen innovatie en het beschermen van intellectuele eigendom en makers. De uitkomst van deze zaak kan — naast de directe gevolgen voor Strike 3 en Meta — precedenten scheppen voor hoe ondernemingen intern netwerkgedrag moeten monitoren, hoe AI-trainingsdata moet worden verzameld, en welke waarborgen/voorwaarden wettelijke eigenaars kunnen eisen.

Door: Drifter