Nederland in de ban van Marlotte: meisje (13) met gruwelijk verhaal blijkt niet te bestaan

In het najaar van 2020 heeft de Utrechtse studente Annika, destijds 21 jaar oud, een dienst bij de Kindertelefoon wanneer ze in contact komt met een meisje dat zich voorstelt als Marlotte, 13 jaar oud. Het gesprek lijkt in eerste instantie onschuldig: Marlotte zegt dat ze zich verveelt en vraagt om tips voor series op Netflix. Omdat Annika’s dienst bijna voorbij is, besluit ze – tegen de regels in – iets persoonlijks te doen. Ze zegt: “Geef me je e-mailadres, dan mail ik je wel wat suggesties.”
Wat Annika op dat moment niet weet, is dat dit onschuldige gebaar het begin zal zijn van een jarenlange nachtmerrie.

Via e-mail groeit het contact al snel uit tot intensief en persoonlijk. Marlotte vertelt steeds meer over haar leven: ze zou opgroeien in een sekteachtige gemeenschap, mishandeld worden, en kampen met ernstige medische problemen. Ze beschrijft in detail hoe ze van ziekenhuis naar ziekenhuis wordt gesleept, hoe artsen haar niet meer kunnen helpen, en hoe ze zich eenzaam en verloren voelt. Annika, geraakt door het verhaal en de emotionele nood van het meisje, voelt zich verantwoordelijk om haar bij te staan. Ze wil haar niet aan haar lot overlaten.

In de loop van de maanden wordt het contact steeds hechter. Annika staat voortdurend klaar om te luisteren en te helpen, dag en nacht. Ze volgt medische updates, overlegt met instanties, en probeert troost te bieden bij de talloze crisissen die Marlotte beschrijft. De grens tussen hulpverlener en vriendin vervaagt volledig. Annika raakt uitgeput, maar kan niet stoppen. Ze is bang dat als zij het contact verbreekt, Marlotte helemaal niemand meer heeft.

Dan komt het moment dat alles lijkt te culmineren in een tragedie. Marlotte vertelt dat haar ziekte ongeneeslijk is geworden en dat ze voor euthanasie heeft gekozen. Tijdens dat laatste telefoongesprek hoort Annika de piepende apparaten van het ziekenhuis op de achtergrond. Ze probeert haar gerust te stellen, maar het meisje zegt haar vaarwel. Daarna volgt stilte. Marlotte is – naar het lijkt – overleden. Annika blijft achter in diepe shock en verdriet, overtuigd dat ze getuige is geweest van de laatste momenten van een kind dat haar volledig in vertrouwen nam.

Pas veel later, wanneer Annika met haar verhaal naar Zembla stapt om te begrijpen hoe dit allemaal kon gebeuren, komt de waarheid naar boven. Journalisten van het programma gaan op onderzoek uit. Ze proberen de feiten te verifiëren: de ziekenhuizen, de artsen, de instellingen waar Marlotte zogenaamd verbleef. En dan blijkt iets onvoorstelbaars — Marlotte heeft nooit bestaan.
Er is geen meisje, geen medische dossiers, geen overlijden, geen familie. Alles wat Annika jaren heeft gehoord, gelezen en gevoeld, was verzonnen. Wie er werkelijk achter het profiel van “Marlotte” zat, blijft onduidelijk, maar vaststaat dat Annika doelbewust is misleid.

Het besef dat ze jarenlang heeft gecommuniceerd met iemand die niet bestond, slaat in als een bom. Annika heeft alles gegeven — haar tijd, haar emoties, haar vertrouwen — en bleef achter met schuldgevoel, verwarring en verdriet. De impact op haar leven is enorm. Ze vraagt zich af hoe het mogelijk was dat niemand dit eerder doorzag, hoe ze zo diep in het web van een fictief persoon verstrikt kon raken, en waarom instanties geen signalen hebben opgepikt dat er iets niet klopte.

Wat begon als een kort gesprek bij de Kindertelefoon groeide uit tot een geraffineerde vorm van bedrog die jaren duurde en het leven van een jonge vrouw volledig ontwrichtte.
Pas door toeval — en journalistiek speurwerk — kwam de onthutsende waarheid boven tafel: het meisje dat Nederland in zijn greep hield met haar aangrijpende verhaal, heeft nooit bestaan.

Door: Drifter